NZXT H440 – test niezwykle intrygującej obudowy Midi tower

NZXT H440 – wnętrze

Mimo tego, że obudowa wygląda na dużą, to wnętrze na pierwszy rzut oka wydaje się być dość ciasne. Jest to spowodowane tym, że miejsce na zasilacz i dyski twarde wyraźnie oddzielono demontowalnymi półkami od reszty komponentów. Bez obaw, sprawdzimy ile dokładnie w obudowie jest miejsca na poszczególne elementy.

Jak wcześniej wspominaliśmy na dole przygotowano specjalną komorę dla zasilacza. Trzeba przyznać wygląda ona elegancko. Możemy na niej zauważyć napis NZXT, który podczas pracy świeci na czerwono. „Schowek na zasilacz” ma też walory praktyczne, bowiem gwarantuje niższe temperatury zasilacza, lekko wygłusza szmer jaki się z niego wydobywa podczas pracy oraz pomaga zapanować nad okablowaniem. Dodatkowo na wierzchu komory możemy zainstalować dwa dyski 2,5″.

W prawej części obudowy producent zainstalował duży stelaż, w którym znajdują cztery sanki na dyski twarde. By zwiększyć ilość miejsca na karty graficzne lub chłodnicę można część z nich zdemontować.

Do zarządzania okablowaniem oddano użytkownikowi 6 przepustów (5 wokół tacki na płytę główną) oraz jeden w komorze zasilacza.

Na topie obudowy jest miejsce na trzy wentylatory 120/140mm. Jeśli chodzi o ilość miejsca na chłodnicę, to trzeba przyznać jest go tutaj całkiem sporo – około 70mm. Należy jednak wspomnieć, że otwory montażowe przesunięto na lewy bok, przez co realnie mamy do dyspozycji nieco większą przestrzeń.

Na froncie fabrycznie dołączono trzy wentylatory 140mm. Zabezpieczono je siatką przeciwkurzową.

Na uwagę zasługuje duża ilość mat wygłuszających. Producent nakleił je na bocznych panelach i na froncie obudowy.

Dyski twarde montuje się przy pomocy szybkośrubek(tak więc beznarzędziowo). Najpierw trzeba wyciągnąć sanki montażowe odkręcając dwie szybkośrubki.

Następnie używając odpowiednich śrubek przykręcamy dysk do sanek, a potem po prostu wsuwamy całość do obudowy i zabezpieczamy szybkośrubkami.

Z tyłu tacki na płytę główną przykręcono niewielką płytkę drukowaną, która ma za zadanie zasilać dodatkowe”śmigła”. Umożliwia ona podpięcie aż 8 wentylatorów. Szkoda tylko, że nie ma żadnej możliwości kontroli obrotów.